RAF RE 8 "Harry Tate"

Prace nad samolotem rozpoczęły się w 1915 r. w zakładach Royal Aircraft Factory. Prototyp oblatany został 17 czerwca 1916 r., a produkcja seryjna ruszyła w sierpniu tegoż roku. Samolot RAF RE 8 (Reconnaissance Experimental - rozpoznawczy eksperymentalny) miał zastąpić samolot B.E.2. Samolot okazał się konstrukcją niestabilną i miał tendencję do wpadania w korkociąg, czego wynikiem było wiele wypadków śmiertelnych. Próbowano rozwiązać ten problem powiększając stery kierunku, jednak wada nie została w ten sposób usunięta, ujawniły się natomiast problemy z wytrzymałością całego płatowca. Firma macierzysta oraz osiem licencjonowanych wytwórni wyprodukowało łącznie ok. 4100 sztuk tej maszyny.

Samolot RAF RE 8 nr A.3816 z 3 eskadry Australian Flying Corps był uczestnikiem bardzo nietypowego zdarzenia. W dniu 17 grudnia 1917 r. por. J. L. Sandy i sierż H. F. Hughes stoczyli nierówną walkę powietrzną z sześcioma niemieckimi Albatrosami D Va. Zanim przybyły posiłki lotnicy zestrzelili jeden z myśliwców. Po rozproszeniu Albatrosów, samoloty alianckie przybyłe na pomoc udały się we własnym kierunku. RE 8 nr A.3816 również kontynuował swój lot, jednak na lotnisko już nie powrócił. Okazało się, że por. Sandy i sierż. Hughes trafieni celną serią ponieśli śmierć jeszcze w trakcie potyczki z myśliwcami niemieckimi. Samolot niosący martwą załogę trafił na "pomyślny" wiatr, który utrzymał maszynę w powietrzu aż do zużycia całego zapasu paliwa. Po około 50 milach RE 8 wylądował samodzielnie (bez ludzkiej pomocy). Następnego dnia odnaleziono zaginioną maszynę, zwłoki nieszczęsnych lotników australijskich cały czas spoczywały w swoich kokpitach. Był to prawdopodobnie pierwszy tego typu przypadek w historii lotnictwa.

W polskich rękach znalazł się tylko jeden egzemplarz RE 8. Samolot ten, noszący nr F3680 był zdobyczą wojenną. F3680 wyprodukowany został w zakładzie Daimler Co. Ltd. w Coventry i pierwotnie należał do RAF South Russian Instructional Mission, a następnie po opuszczeniu Rosji przez Anglików został przejęty przez bolszewików. W armii sowieckiej służył w grupie lotniczej Armii Konnej Budionnego, w 36 Aviaotryadzie. Dnia 4 czerwca 1920 r. samolot ten awaryjnie lądował na zajętym przez oddziały polskie lotnisku w Kijowie. W trakcie manewru RE 8 został uszkodzony. Mechanicy 3 Eskadry Wywiadowczej stacjonującej w Kijowie zdemontowali uszkodzoną maszynę, a następnie w dniu 14 czerwca 1920 r. płatowiec odesłano do Centralnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie. Na miejscu stwierdzono jednak, że samolot nie nadaje się do remontu. Skierowano go wówczas do kasacji i rozbiórki na części.

Konstrukcja:

Samolot rozpoznawczy konstrukcji drewnianej, dwupłatowy, dwumiejscowy, jednosilnikowy, z odkrytymi kabinami i podwoziu stałym.

Silnik

Samolot nr F3680 posiadał silnik RAF 4a nr 4843 o mocy 150 KM.

Uzbrojenie

1 - 3 k. m. oraz 100 - 118 kg bomb.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość skrzydeł - 12,98 m
- długość - 8,50 m
- wysokość - 3,49 m
- powierzchnia nośna - 35,00 m²
Masa:
- masa własna - 818 kg
- całkowita - 1215 kg
Osiągi:
- prędkość - Vmax = 164 km/h
- czas wznoszenia na 2000 m - 21 min
- pułap - 4100 m
- długość lotu - około 4 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego