Samolot ten powstał - według różnych źródeł - jeszcze w roku 1917, lub na początku roku następnego*. Założeniem konstruktorów była budowa samolotu wielozadaniowego, zdolnego do służby obserwacyjnej oraz szturmowej. W modelu tym powrócono do kanciastego, prostokątnego przekroju kadłuba. Nowością konstrukcyjną w serii "C" było wysunięcie płata górnego do przodu, co redukowało niekorzystne oddziaływania pomiędzy płatami. Garbata sylwetka kadłuba powstała przez podniesienie stanowiska obserwatora. Samoloty Albatros C XV trafiły na front tuż przed zakończeniem działań wojennych. Do ich głównych zadań należało wsparcie piechoty. W warunkach frontowych ujawniły się jednak wady tego modelu wynikające z pośpiesznego wdrożenia do produkcji i niedopracowania konstrukcji. Prób modernizacji płatowca nigdy nie podjęto w związku z zakończeniem I Wojny Światowej i brakiem zapotrzebowania na te samoloty. Oprócz wytwórni Albatros Werke samolot ten produkowano również w: BFW, Halberstadt oraz we wrocławskim Linke - Hoffman. Ogólnie powstało około 1820 Albatrosów serii C XV.
Wszystkie 18 samolotów (16*) typu C XV będących w służbie polskiego lotnictwa pochodziły z zakupów z prywatnych firm w Gdańsku. Większość maszyn była fabrycznie nowa i wyposażona w oryginalne silniki. Pierwsze egzemplarze dostarczono w sierpniu 1920 r., a ostatnie w listopadzie tegoż roku. Zakupione samoloty kierowano na SL w Ławicy, skąd następnie trafiały do CWL i CSL. Pierwszy zmontowany samolot z polskim numerem 23.1 miał zostać przydzielony do 16 EW. Dnia 12 sierpnia 1920 r. samolot wystartował z Mokotowa w drogę do swojej eskadry. Na wysokości około 100 m wpadł w korkociąg i runął na ziemię grzebiąc załogę. Albatrosy C XV znalazły się na wyposażeniu 8 i 12 EW w liczbie dwóch sztuk, samoloty te brały udział w bitwie nad Niemnem we wrześniu 1920 r. oraz akcji na Grodno i Lidę. Wspomniana 16 EW posiadała jeden egzemplarz (nie licząc rozbitego przed dotarciem do jednostki samolotu 23.1) będący w służbie od września 1920 r. Samolot ten brał udział m.in. w operacji wileńskiej gen. Lucjana Żeligowskiego. Również od września 1920 r. osiem (sześć*) maszyn C XV było na wyposażeniu 21 EN, gdzie przeprowadzano na nich szturmowe ataki na oddziały konne Budionnego. Samoloty te znalazły się w 14 EW, jednak dopiero w roku 1921, po połączeniu z eskadrą 21. K. Chołoniewski podaje, że samoloty te występowały też w bliżej nieokreślonej liczbie w 4 EW. Po wojnie polsko - bolszewickiej wszystkie maszyny Albatros C XV poddano kasacji na przełomie 1921 i 1922 r. (wg K. Chołoniewskiego ostatnie samoloty skasowano dopiero w 1931 r.)
Samolot jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.
Benz Bz IV o mocy 200 KM (147 kW), 6 cylindrów w układzie rzędowym i chłodzony wodą. W dwóch polskich samolotach zastosowano silnik Bz IVa, przekompresowany, o mocy 220 KM (162 kW). Chłodnica skrzynkowa umieszczona była przed płatem górnym, na jego mocowaniu do kadłuba.
Osadzone na dwóch dźwigarach, pokryte były w części przedniej ( od krawędzi natarcia do pierwszego dźwigara) sklejką, a w pozostałej części płótnem. Płaty posiadały dodatkowe usztywnienie w postaci żeber pomocniczych pomiędzy żebrami głównymi. Kąt wysunięcia do przodu płata górnego wynosił 20o, wznios skrzydeł wynosił 1,5o. Komora płatów była dwuprzęsłowa. Lotki osadzone były tylko na płacie górnym i posiadały kompensację rogową.
Statecznik pionowy wykonany był z drewna, a stery i stateczniki poziome spawane z rur stalowych i pokryte płótnem. W celu usztywnienia stateczników podparto je pojedynczymi zastrzałami po obu stronach kadłuba. Stery posiadały kompensację rogową.
Podobnie jak w modelu C XII półskorupowy, tyle, że o przekroju prostokątnym i wyprofilowanym na owal wierzchem. Kadłub od przodu w miejscu silnika pokryty był blachą aluminiowa, a w pozostałej części kilkuwarstwową sklejką. Podwozie, klasyczne, tak jak w poprzednich modelach.
Strzeleckie takie, jak w modelu poprzednim. Samolot mógł zabrać około 100 kg bomb.
* Zależnie od źródła.
Chołoniewski K., Bączkowski W., Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918 – 1939, T. 1, Warszawa 1987.
Jankiewicz Z., Malejko J., Samoloty i śmigłowce wojskowe – A, Encyklopedia Lotnictwa Wojskowego, t. 2, Warszawa 1993.
Morgała A., Samoloty wojskowe w Polsce 1918 – 1924, Warszawa 1997.
Rezmer W., Litewskie lotnictwo wojskowe 1919 – 1940, Toruń 1999.
Fotografie:
http://www.wwiaviation.com/gallery-poland.html
http://gaza-aircraft.blogspot.com/2010/02/aircraft-design.html
Wszelkie materiały tekstowe umieszczone w serwisie bequickorbedead.com stanowią własność intelektualną i są prawnie chronione prawem autorskim oraz innymi przepisami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej. Natomiast materiały i fotografie nadesłane przez Czytelników pozostają ich własnością, a Właściciele serwisu nie przypisują sobie do nich praw autorskich.
Informujmy, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), kopiowanie, modyfikowanie, powielanie i wykorzystywanie zawartych na stronie bequickorbedead.com materiałów tekstowych (w tym umieszczanie na innych stronach internetowych), zarówno w całości jak i we fragmentach, wymaga pisemnej zgody twórców witryny.