Albatros J I

Typowy samolot szturmowy (Infanterieflugzeug - samolot piechoty), przystosowany do ataku celów naziemnych, skonstruowany w roku 1917. Inżynierowie R. Thelen i R. Schubert wykorzystali płaty z Albatrosa C XII (co znacznie przyspieszyło powstanie nowego modelu) i zaprojektowali nowy opancerzony kadłub. Konstrukcja ta weszła w skład jednostek frontowych już od jesieni 1917 r. Samolot J I okazał się bardzo skuteczny w walce z piechotą przeciwnika, znacznie przewyższał stosowane do tego celu w lotnictwie niemieckim samoloty wywiadowcze klasy CL. Maszyny te używane były głównie na Froncie Zachodnim. Niemiecka strategia ataku z powietrza na okopy aliantów polegała na zastosowaniu trzech Albatrosów J I i ostrzału z wysokości od 50 - 500 m. Ataki te musiały być dość skuteczne, gdyż powstała kolejna wersja rozwojowa tego samolotu - J II. Do końca I Wojny Światowej powstało około 240 egzemplarzy Albatrosa J I.

Lotnictwo polskie posiadało 10 zdobycznych maszyn serii J I. Dnia 15 marca 1919 r. na lotnisku w Ławicy zdobyto dwa kompletne egzemplarze, a pozostałe 8 w Winiarach. Większość samolotów zmontowano w Ławicy, gdzie otrzymały oryginalne silniki Benz. Samoloty Albatros J I trafiły do 12 EW (ex. 1 Eskadra Wielkopolska), 14 EW (ex. 3 Eskadra Wielkopolska), 8 EW, oraz do Zaporoskiej Eskadry Ukraińskiej. W 12 EW samoloty te wykorzystywane były w okresie wiosenno - letnim 1919 r. na Froncie Południowym, w działaniach oswabadzania Małopolski Wschodniej. W 14 EW jesienią 1920 r. samoloty tego typu wykonywały loty bojowe w rejonie Łucka i Wołynia. W połowie sierpnia 8 EW używała samolotów tych na odcinku Małkina - Tłuszcz, w rejonie Radzymina, gdzie wsparły działania piechoty. Cztery samoloty Albatros J I trafiły do Zaporoskiej Eskadry Ukraińskiej, która od września 1920 r. wyruszyła na front. Dnia 22 lutego 1921 r. Ukraińcy zwrócili wszystkie 4 maszyny i resztę sprzętu polskiego. Przez krótki okres kilka samolotów Albatros J I służyło w SP w Ławicy. Większość egzemplarzy skasowanych zostało już wiosną 1921 r., a ostatni o numerze 632/18 służył jeszcze latem 1922 r.

Konstrukcja:

Samolot jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.

Silnik

Najczęściej stosowanym silnikiem był rzędowy, 6 - cylindrowy Benz Bz IV o mocy 200 KM (147 kW). Silnik chłodzony był cieczą. Skrzynkowa chłodnica wody umieszczona była przed płatem górnym, poniżej krawędzi natarcia. W wersji J I silnik nie był opancerzony.

Skrzydła

Konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowe, osadzone pod kątem 2^o. Lotki osadzone były na obydwu płatach. Lotki płata górnego były wyważone aerodynamicznie przez powierzchnię wysuniętą przez oś wychylenia. Szkielet lotek wykonany był z rur stalowych. Skrzydła oraz lotki pokryte były płótnem.

Stery

Stateczniki wykonane z drewna, a stery spawane z rur stalowych, posiadały kompensację rogową. Stateczniki pokryte były sklejką, a stery płótnem.

Kadłub

Drewniany, konstrukcji podłużnicowo - wręgowej o przekroju prostokątnym, z wyprofilowanym owalnie grzbietem. Od ogona do kabiny załogi samolot pokryty był sklejką. Opancerzenie kokpitu składało się z blachy ze stali chromowo - niklowej o grubości 5 mm. Arkusze uformowanej blachy pancernej zamocowane były bezpośrednio do podłużnic i osłaniały boki, spód oraz tył kabiny załogi przed ostrzałem z ziemi. Przednia część kadłuba, w okolicach silnika pokryta była zwykłą blachą aluminiową, oraz sklejką - boki i spód. Podwozie było identyczne jak w modelach serii "C".

Uzbrojenie

Pilot dysponował dwoma k. m. Spandau wz.08/15 kal. 7,92 mm. Umieszczone w kadłubie, z wylotem luf w otworach w okolicy goleni kół, lub po bokach kabiny obserwatora. Karabiny usytuowane były pod kątem 45^o tak, aby pilot mógł prowadzić ostrzał w locie poziomym, bez utraty wysokości i konieczności wznoszenia i zawracania nad cel. Strzelec - obserwator posiadał jeden k. m. Parabellum wz.14 kal. 7,92 na obrotnicy. Zapas naboi wynosił po 500 sztuk na lufę.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość - 14,14 m
- Długość - 8,83 m
- Wysokość - 3,37 m
- Powierzchnia nośna - 42,82 m²
Masa:
- Własna - 1398 kg
- Użytkowa - 410 kg
- Całkowita - 1808 kg
Osiągi:
- Prędkość maksymalna - Vmax = 140 km/h
- Prędkość wznoszenia - 1,6 - 3,3 m/s
- Czas wznoszenia na 1000 m - około 11 min
- Pułap - około 4000 m
- Zasięg - około 350 km
- Czas lotu - 2,5 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego