Buckiewicz Antoni płk pil. inż.

Urodzony 24(25).05.1887 r. w rodzinnym majątku Bednarówka na Podolu, syn Bolesława i Ksawery. Ukończył gimnazjum w Kamieńcu, po czym udał się na studia do Belgii. Tytuł inżyniera technologa uzyskał w Glons-Liége. Po powrocie do kraju, 5.09.1907 r. rozpoczął służbę w Grodzieńskim Gwardyjskim Pułku Huzarów. W roku następnym, po zdanych egzaminach uzyskał stopień chorążego. W dniu 28.07.1914 r. powołany został do służby wojskowej. Pierwszy miesiąc spędził w sztabie gen. Zielińskiego, 20.08.1914 r. na własną prośbę przeniesiony zostaje do 4 Pułku Huzarów Marianopolskich. Wkrótce został dowódcą plutonu i walczył na froncie Wschodnio–Pruskim. Dnia 5.10.1915 r. będąc w stopniu podporucznika przeniesiony został do 7 Korpuśnego Oddziału Lotniczego, w którym służył jako obserwator. Po skończonej Szkole Pilotów w Sewastopolu (22.12.1917 r.) otrzymał dyplom pilota wojskowego i przydzielony został do 2 Oddziału Lotniczego (OL), a następnie do 3 Syberyjskiego OL. Podczas służby w wojsku rosyjskim odbył 224 godziny lotów bojowych. Odznaczony został m.in. Orderem św. Anny IV klasy i Orderem św. Stanisława III klasy.

W dniu 20.12.1918 r. zgłosił się do służby w Wojsku Polskim. Dnia 15.01.1919 r. skierowany został jako pilot do 11 EW, a już w lutym tegoż roku został jej dowódcą. W kwietniu 1919 r, wraz ze swą eskadrą wyruszył na front Litewsko–Białoruski. W okolicy miejscowości Kojadanów zauważył bolszewików usiłujących zniszczyć most na Dnieprze. Przeciwnik otworzył silny ogień jednak pilot Buckiewicz nie zważywszy na niebezpieczeństwo obniżył pułap i zaatakował wroga. Krążył ostrzeliwując bolszewików tak długo aż ci zaczęli ratować się ucieczką. Dzięki jego odwadze most pozostał nienaruszony. Antoni Buckiewicz był autorem instrukcji „Służba lotnicza w polu”, była to jedna z pierwszych tego typu prób uregulowania zasad działania lotnictwa. Od dnia 13.01.1920 r. dowodził IV Grupą Lotniczą, a w marcu tegoż roku został dowódcą I Grupy Lotnictwa Wielkopolskiego oraz szefem Lotnictwa Frontu Południowego (jednocześnie dowódcą 7 Dywizjonu Lotniczego). W czasie trwania bitwy warszawskiej pełnił funkcje szefa Lotnictwa 2 Armii, a w dniu 20.10.1920 r. otrzymał awans na stopień podpułkownika (z dniem 1.04.1920 r.).

Po zakończeniu wojny z bolszewikami, od 22.11.1921 r. był komendantem Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych (dalej OSOL) w Toruniu. Od dnia 11.03.1922 r. dowodził 1 PL. W dniu 31.03.1924 r. otrzymał awans na stopień pułkownika. Warszawskim Pułkiem dowodził do maja 1926 r., następnie został mianowany inspektorem lotnictwa. W 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Po wybuchu II Wojny Światowej płk Antoni Buckiewicz ochotniczo zgłosił się do lotnictwa. Przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie otrzymał przydział do sztabu gen. Władysława Sikorskiego. Z Francji trafił do Wielkiej Brytanii i był tam członkiem Trybunału Oficerskiego. Po wojnie wyjechał do Kanady, zmarł dnia 26.05.1954 r., pochowany został na cmentarzu weteranów w Pointe-Claire

W dniu 14.09.1922 r. Antoni Buckiewicz został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8084, ponadto uhonorowany został Polową Odznaką Pilota nr 76, Krzyżem Komandorskim Orderu "Korony Rumunii", francuską i włoską odznakę pilota.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego