Romeyko Marian ppłk dypl. pil.

Urodzony 13.02.1897 r. w Olszanie na Ukrainie, syn Albina i Stefanii. Po ukończeniu w roku 1915 Szkoły Handlowej w Zwinogródce, powołany został do wojska carskiego. Był absolwentem Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej w Kijowie, którą opuścił w stopniu chorążego. Służył początkowo w twierdzy Seaborg. Od grudnia 1916 r. walczył w składzie 7 Syberyjskiego Pułku Inżynieryjnego. Po wybuchu rewolucji bolszewickiej wstąpił do I Korpusu gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego.

W szeregi Wojska Polskiego wstąpił jeszcze w listopadzie 1918 r. Zaraz po ukończeniu szkoły lotniczej przydzielony został do 4 EW, gdzie początkowo służył jako ppor. obserwator m. in. w wyprawie wileńskiej. Skierowany następnie został do Francuskiej Szkoły Pilotów, a po jej ukończeniu walczył jako pilot w 3 EW, biorąc udział w wyprawie kijowskiej, kontrofensywie znad Wieprza i bitwie niemeńskiej. W dniu 24.07.1920 r. wykonał zwiad w rejonie Garwolin–Stoczek–Maciejowie i zniżając znacznie pułap lotu zaatakował napotkane tabory przeciwnika. W dniu rozpoczęcia polskiej kontrofensywy, 16.08 tegoż roku, w trakcie lotu wywiadowczego, atakował wroga w okolicach Maciejowic, Garwolina i Żelechowa. Dzień później wykonał ważny zwiad na Stoczek, Bokobrodów, Międzyrzecze, Siedlce i Łuków, po którym zdał cenny raport sytuacyjny z frontu. W dniu 18.08.1920 r., wraz z obs. Stanisławem Ratomskim, w bardzo niesprzyjających warunkach atmosferycznych wykonał lot wywiadowczy w kierunku Węgrowa i Drohiczyna. Efektem lotu były meldunki, dzięki którym dowództwo 4 Armii zarządzić mogło kontrakcję i odciąć sowieckie tabory w rejonie Drohiczyna. W dniu 28.08.1920 r. atakował statki sowieckie na Dnieprze w rejonie miejscowości Rżyszczewie. W październiku 1920 r., będąc w stopniu porucznika, otrzymał prawo noszenia odznaki pilota wraz z przysługującym tytułem. Wojnę zakończył w stopniu kapitana.

W listopadzie 1921 r. wstąpił do Wyższej Szkoły Wojennej, którą ukończył w 1923 r. Następnie pełnił służbę w Oddziale II Sztabu Generalnego w Warszawie, był szefem Oddziału I w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Później pracował w Biurze Ścisłej Rady Wojennej, był również dowódcą I dyonu w 3 PL, następnie Oddziale III Sztabu Generalnego. Wykładał w Wyższej Szkole Wojennej oraz Wyższej Szkole Lotniczej, gdzie w latach 1937-1938 pełnił stanowisko dyrektora nauk i zastępcy komendanta. W grudniu 1924 r. (z dniem 15.08.1924 r.) uzyskał awans na stopień majora, a w 1936 r. na podpułkownika. Marian Romeyko był autorem wielu publikacji z zakresu lotnictwa, ponadto przełożył na język polski kilka książek zachodnich autorów. W roku 1939 pełnił funkcję attaché lotniczego w Rzymie.

Ppłk dypl. pil. Marian Romeyko zmarł w dniu 10.03.1970 r. w Warszawie. Za zasługi dla lotnictwa polskiego w okresie wojny z Sowietami odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 2435, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Medalem Lotniczym oraz Polową Odznaką Pilota nr 22. Uhonorowany również odznaką pilota Królestwa S. H. S., Orderem „Gwiazdy Rumunii” IV klasy oraz jugosłowiańskim orderem „Orła Białego” IV klasy.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego